آموزش کار و فناوری

1- در گياهاني كه نمي توان آنها را با قلمه  و يا پا جوش ازدياد نمود براي حفظ مشخصات خارجي و داخلي يعني ژنتيكي  پايه مادري از پيوند استفاده مي نمايد به عبارت ديگر پيوند  كردن  تغييري  در خواص ظاهري و يا باطني پيوندك نمي دهد.

2- درختان كهن كه به علتي قسمت  هوايي ان از بين  رفته  و يا فرسوده شده باشد ولي ريشه آن قوي  و فعال است  مي توان ان درخت را به وسيله پيوند جوان كرد و اين عمل را نسبت به نوع درخت  تا حداكثر 5 مرتبه تكرار نمود.

3- در درختان ضعيف كه مقدار ريشه در آنها كم بوده  و يا طبيعاتاً قادر به جذب شيره خام به اندازه كافي نمي باشند با پيوند  كردن شاخه  ريشه داري به تنه ان جبران كمبود شيره خام را نموده  قسمت هوايي چنين درختي قوي مي گردد.اين كاملاً كاملا شبيه به تزريق خون در بدن بيماري است كه مقدار زيادي از خون خود را  از دست داده باشد با اين تفاوت كه نزد انسان پس از يك يا چند مرتبه تزريق كمبود خون تامين شده  و تكرار عمل لازم نيست ولي در درختان اين تزريق شيره خام اضافي بايد هميشگي باشد  و به اين جهت است كه با پيوند كردن پايه ريشه داري كه در نزديكي درخت مورد عمل  كاشته شده  براي هميشه  منبع شيره خامي در دسترس آن قرار مي دهند.

4- اغلب اتفاق مي افتد كه در زمستان  جانوران جونده  مانند خرگوش  به باغ  آمده پوست درختان را مي جوند و از اين را ه اغلب  باعث خشك شدن درخت مي گردند.براي نجات درخت از مرگ حتمي كافي است دو سر شاخه جوان را در بالا و زير خم  حاصله  از دندان جانور  به طوري كه بعداً شرح خواهيم داد پيوند كنند.

پس از دو يا سه سال شاخه هاي جوان پيوند شده قوي گرديده  و علاوه بر رساندن مقدار كافي  شيره خام  به درخت  وزن قسمت هوايي آن را نيز تحمل نموده  تاج درخت بر جا مي ماند و در اين موقع اگر شدت آسيب زياد باشد  به حدي كه نتوان باقي مانده تنه زخمي درخت را يعني قسمتی كه بين دو محل پيوند قرار گرفته  نگاه داشت  آن را قطع مي كنند و درخت به جاي يك تنه داراي چهار پايه خواهد شد.

5- هر گاه درختي در محل معيني نتواند به وسيله ريشه  خود تهيه مواد غذايي كند از پيوند استفاده  نموده  درخت مطلوب را روي پايه ديگري كه قرابت  و تجانس با درخت مورد بحث داشته باشد  پيوند مي نمايند مانند بادام  كه در اراضي  مرطوب نمي توانند زندگاني كنند و يا رازقي در خاكهاي آهكي  در اين صورت بادام را روي گوجه و رازقي را روي ياس  معمولي كه قادربه زندگاني در خاك آهكي مي باشد پيوند مي كنند.

6- در درختاني كه روي ريشه خود  ضعيف و يا زيادتر از حد معمول  و لازم قوي مي شوندباغبان با پيوند نمودن اين نوع درختان  روي پايه مناسب ديگر قدرت و يا ضعف قسمت هوايي درخت مورد عمل را بنابر ميل خود تغيير مي دهد.مانند پيوند درخت گلابي روي پايه به.درخت به طبيعتاً كوتاه و تقريباً درختچه است و ريشه آن نيز كم و سطحي مي باشد.پيوند درخت گلابي روي درخت به از اين ضعف  و كمي ريشه استفاده نموده كوتاه و كم رشد مي شود ولي در عوض داراي ميوه شيرين تر و كمي مرغوب تر مي گردد.

7- در پاره اي از درختان مانندپسته گل نر و ماده  از يكديگر مجزا و روي دو درخت جدا قرار دارد به نحوي كه اگر تمام درختان پسته در باغي به تنهايي  از درخت نر يا ماده تشكيل شده باشند آن باغ هيچگاه بهره نخواهد داد.و لازم است حتماً هر دو نوع درخت را نزديك يكديگر كاشت.معمولاً در بدو تاسيس باغ پسته براي هر 9 عدد درخت پسته ماده يك درخت نر به منظور تامين مقدار لازم پلن يا گرده براي تلقيح مي كارند ولي در اغلب باغات كهنه مانند باغات پسته دامغان مشاهده مي شود كه تمام درختان باغ از نوع  ماده مي باشندو مقدار محصول باغ پسته بسته به وزش باد يا وجود يك درخت يا چند درخت نر در باغات مجاور مي باشد و بنابراين اولاً درختان هر سال ميوه نمي دهندو يا اگر ميوه دار شوند، مقدار آن بسيار كم مي باشد.براي رفع اين عيب و اصلاح  باغ كهنه بايد از پيوند استفاده نمود.به اين طريق كه روي پاره اي از درختان ماده كه به فاصله منظمي از يكديگر قرار دارند يك شاخه را باجوانه درخت نر پيوند مي نمايند تا هر سال مقدار كافي گرده براي بارور كردن گلهاي ماده موجود باشد و بهره برداري از باغ هر سال منظم و مرتب گردد.

8- معمولاً گياهاني كه از بذر يا هر وسيله غير تناسلي به غير از پيوند به وجود مي آيند پس از مدتي زندگاني و رسيدن به حد بلوغ كه بطور متوسط 6تا 7 سال به طول مي انجامد شروع به ميوه دادن  و يا گل كردن مي نمايد.در صورتي كه اگر همين درختان بوسيله پيوند زياد شوند پس از مدت كوتاهي كه حداكثر از 2تا3 و يا 4 سال تجاوز نمي كند  شروع به گل كردن و ميوه دادن  مي نمايد. بنابراين يكي ديگر از فوايد پيوند تسريع در بهره برداري مي باشد.

9- در آزمايشگاه ها مخصوصاً در مورد اصلاح ميوه و يا ايجاد انواع جديد بوسيله دو رگ گيري لازم است كه قبلاً نوع ميوه حاصله مورد آزمايش قرار گيرد و كاشتن بذر هميشه حصول  مقصود را  به تاخير مي اندازد  در صورتي كه پيوند دوره آزمايش را كوتاه مي كند.

10- در پاره اي درختان پيوند قدرت بار دادن درخت پيوندي را زياد مي كند.

11- معمولاً تكثير مكرر گياهي در مدت طولاني با تقسيم ريشه يا بذر خالص نيكو و جلب توجه گياه را از بين برده و محصول نامرغوبي جايگزين  ميوه يا گل مرغوب آن مي گردد و اين خاصيت  در اصطلاح  علمي انحطاط يا دژنرسانس  نام دارد .مثلاً  گل كوب  را هر گاه به وسيله تقسيم غده ريشه  ازدياد نمايند پس از مدتي گلها كوچك و نامرغوب مي شود.براي جلوگيري از انحطاط و يا اقلاً به تاخير انداختن آن  مي توان از قلمه و يا پيوند استفاده نمود.

12- بعضي از درختان توليد پاجوش فراوان مي كنند. پاجوش زياد باعث ضعف درخت  مي شود  و قطع و بر طرف كردن آنها نيز دشوار  و مستلزم مراقبت دائمي و هزينه مي باشد.مانند انواع ياس درختي و پاره اي از گل هاي سرخ و نسترن  براي رفع اين زحمت اغلب گل يا ميوه مطلوب را روي پايه اي كه طبيعتاً پاجوش نمي دهد پيوند مي نمايند.

13- اغلب مشاهده مي شود كه درختي با دارا بودن  تمام شرايط  لازم براي ميوه دادن مانند سن بلوغ قدرت كافي و عدم شاخ و برگ زياد معهذا ميوه نمي دهد.علت اين امر هنوز كاملا روشن نيست ولي تجربه نشان داده است كه هر گاه چند جوانه گل از درخت همجنس روي يكي از شاخه هاي آن پيوند كنند درخت مورد عمل در سالهاي بعد مرتباً  ميوه خواهد داد.

برگرفته ازhttp://www.baghbanigroup.mihanblog.com/